Heb je Nederland nog gezien gisteren?

Sinds ik met bijna alleen maar vrouwen werk, nu een jaar of vier, mis ik veek 'mannennieuws.' Niet dat ik het 'mannennieuws' mis maar het valt me op dat ik op bepaalde momenten niet meer op de hoogte ben. Neem bijvoorbeeld voetbal. Normaliter zou ik zeggen: 'I could not care less.' Maar van het Nederlands elftal was ik meestal wel op de hoogte en op de cruciale momenten stond ik zelfs in het café met in één hand een pilsje en in beide zweet. Ik heb het altijd bijzonder gevonden dat ik van iets wat me totaal niet interesseert zo opgefokt kon raken. De euforie wanneer 'we' het verlossende doelpunt scoorden ken ik uit geen enkele andere situatie. Op dat moment ben je heel even zo blij als een kind. Tegenwoordig hoor ik altijd pas na enkele dagen dat Nederland heeft gevoetbald want vrouwen praten dus niet over voetbal. Maar er is licht in de duisternis. Sinds kort heb ik een nieuwe collega, een - voetballende - man. Wellicht dat ik dan weer van te voren weet dat het Nederlands elftal moet voetballen. En als ik dan naar Desperate Housewives kijk, weet ik dat er ook gevoetbald wordt...