Terwijl ik dit schrijf ben ik al vijftien uur offline.
Nog negen uur te gaan ‘voor dat ik weer mag,’ van mezelf. Nog negen uur
zonder What’sApp, Facebook, Youtube,
Twitter, Instagram etc, etc.
Veel mensen, waaronder ik zelf, zijn elke dag bezig met
deze sociale media. Maar toen ik
gisteravond naar huis reed kreeg ik ineens heel erg de behoefte aan rust. De
behoefte aan even niets. Want hoe vaak
heb je dat nog? Even niets. Elke ochtend begint bij mij op dezelfde
manier. Heb ik een ‘appje’ waar ik op
moet reageren? Staat er nog iets interessants op Facebook waar ik op moet
reageren? En nog even op NU kijken of er iets is gebeurd terwijl ik sliep
(…waar ik ook op kan reageren!) En dit ritueel herhaald zich eigenlijk
gedurende de dag op de momenten van ‘rust’. Het woord ‘rust’ schrijf ik bewust
tussen haakjes, want rust hebben we eigenlijk niet meer sinds de smartphone
gemeengoed is geworden. Deze slimme telefoon heeft ervoor gezorgd dat we altijd
en overal met elkaar verbonden zijn.
Wie kan zich de tijd nog herinneren dat je naar iemand
een mailtje stuurde en dat je wist dat het een paar dagen kon duren voordat je
antwoord kreeg? ‘Hoi, ik lees net je mailtje!’ zo begon het antwoord vaak dat
je twee dagen later kreeg. En dat vonden we prima. Want wie checkt er nu elke
dag zijn mail?Tegenwoordig is dat wel anders. Je ziet als iemand je bericht op
What’s App of Facebook Messenger gelezen heeft. De verzender verwacht antwoord!
Het hoeft niet a la minute maar twee dagen later is echt not done! Ik heb het ook. Soms betrap ik mezelf op
enige irritatie als ik niet snel genoeg antwoord krijg. Of nog erger …geen
antwoordt.
Maar vandaag dus even niet. Gisteravond om acht uur heb
ik, bij wijze van spreke, alle stekkers eruit getrokken en doe ik
‘offlinedingen’. Eerder kocht ik elke zaterdag de krant en las ik deze op
zondag van voor tot achter, elk artikel. Ik was er zo een paar uur zoet mee. Nu
lees ik het nieuws online maar als je meer wilt weten of begrijpen is dat echt
niet voldoende. Dat besefte ik me weer toen ik gisteravond ‘in mijn krant zat’. Een ander offlineding wat altijd te lijden
heeft onder mijn online activiteiten is (voldoende) slapen. Ik lag er gisteren
om half tien in en was er vanochtend voor negen uur weer uit… op zondag! Ik heb
ontbeten, een frisse neus gehaald langs
de Waterweg, mijn dochter gebeld die bij opa en oma logeert en dit stuk
geschreven en het is net middag! Ik ga zo een film kijken en daarna zien we wel
weer…
Maar wat gebeurt er vanavond om acht uur, als de stekkers
er weer in gaan? Dan ga ik kijken of ik nog ge-apped ben, ga ik op Facebook
zetten dat ik weer online ben en lees ik alles wat ik de afgelopen 24 uur
gemist heb, zet ik dit artikel op mijn weblog en deel ik het op Facebook, kijk
ik op Youtube of mijn abonnementen nog nieuwe video’s geplaatst hebben (…die ik
misschien wel op Facebook moet zetten) en ga ik ‘#offlinedingen’
Twitteren. Tot vanavond!
