In 1987 kocht ik mijn eerste Michael Jackson album. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat het ook het enige album is dat ik ooit van hem gekocht heb. Waarom weet ik eigenlijk niet. Bad was een geweldige plaat die Jackson maar liefst vijf nummer één hits bracht: I just can't stop lovin' you, Bad, The way you make me feel, Man in the mirror en Dirty Diana. Maar zoals ik al zei, daarna nooit meer iets van hem gekocht. 22 jaar later geef ik, terwijl ik van het werk terug rij naar huis, nog wat extra gas om op tijd thuis te zijn voor de herdenkingsdienst van diezelfde Michael Jackson.
We hebben de dienst in stilte bekeken. Nou ja, stil. Onze dochter van anderhalf had natuurlijk geen flauw benul van hetgeen zich afspeelde in Los Angeles. Terwijl wij afscheid namen van Michael Jackson ontdekte zij dat ze mais erg lekker vindt en dat je heel goed kiekeboe kan spelen met je slaapzak. Tja, zij zal opgroeien zonder de King of Pop. Zonder een megaster die bijna de helft van je leven meegaat. Artiesten van dit kaliber zul je in de toekomst niet meer tegenkomen, denk ik. Jacksons liedjes zijn tijdloos. Ook ons kleine meisje zal er kennis mee maken en haar kinderen later waarschijnlijk ook. Maar dat is niet hetzelfde.